Hoi Lora,

Stormpke is er niet meer... Hij had een hersentumor en heeft ons vandaag helaas verlaten.

Rust zacht, grote lieve Collie...

Kleine knappe Arie,

Je kwam in een dierenasiel terecht omdat je ongewenst geboren was. Wat een mooi kereltje was jij. Je hoopte snel een nieuwe thuis te vinden maar de interesse voor je bleef uit. In een periode waarop kittens massaal worden afgestaan, kon je maar niet wennen aan de stress om in je prille leventje reeds afgestoten te worden.

De medewerkers van dit dierenasiel omringden je met warme bezorgdheid en liefde. Helaas, lieve Arie, je weerstand was niet opgewassen tegen de stress en je werd ziek. Uiteindelijk bezweek je eraan...

Rust zacht, kleine knappe Arie

Lieve Moya,

7 maanden geleden, net voor oud en nieuw met een weeralarm aankondiging stapten wij eigenwijs in de auto om jou te gaan halen. Met de waarschuwingen dat je oud en ziek was hebben we je toch meegenomen. Op oud en nieuw heb je meteen kennis gemaakt met alle vrienden en familie.

Ook onze gezellige vakanties samen vond je leuk : de sneeuw in de Alpen en later nog in de Ardennen. Tussendoor moest je elke keer weer naar de dierenarts, wat mankeerde je toch ? Schildklier… eindelijk wat gevonden. De medicijnen hielden je op de been maar helaas niet voor lang. Langzaam werden toch een aantal hersenfuncties de verkeerde kanten opgestuurd.

Je ging steeds langzamer lopen, rennen was al verleden tijd. Met de hittegolf met je pootjes lekker afkoelen in het water vond je eng maar toen je er eenmaal in stond, vond je het heerlijk. Dat zijn onze mooiste herinneringen aan jou !

Je was ons zorgenmeisje maar we zijn blij dat je in je die paar maanden bij ons toch nog plezier hebt gehad samen met Spike en dat je de baas kon spelen over alle hondenvriendjes !

Zij zullen je missen en wij ook, Wolfje !

Rust zacht lieve Moya...

Marielle, Ivo en maatje Spike

Klein lief Bartje,

Negen jaar lang was je een gelukkig glimlachend hondje. Je baasjes hielden heel veel van je, jij was het guitige bengeltje in huis. Tot op die vreselijke 17e december 2005 waarop je plots vermist was. Neen, klein Bartje, jij was niet aan het oog van je baasjes ontsnapt. Je zou hen nooit zomaar hebben verlaten...

Op een harteloze manier werd je weg gekaapt uit een warme thuis waar men heel veel van je hield. Maandenlang deden je baasjes al het mogelijke en onmogelijke om je terug te vinden maar al hun inspanningen bleken tevergeefs. Je werd gevonden in de IJssel bij Deventer. In een rugzak lag je koud en kil, gewurgd met een zwarte kofferriem...

Bij zo een afgrijselijke dood blijven we stil, Bartje, heel stil. We zijn verdrietig en boos maar alleen als er iets positiefs kan bereikt worden tijdens deze rouw om jou, zal je niet voor niets gestorven zijn.

We delen in het verdriet van je baasjes.

Rust zacht klein lief Bartje, je blijft in al onze harten leven...

Lief Mientje,

Amper 6 weken oud werd je op straat gezet. 6 weken te vroeg zomaar van je moeder weggerukt. Je was ongewenst geboren en je kreeg geen enkele faire kans. Zonder de broodnodige zorgen van je moeder zat je stilletjes in een hoekje onder een brug. Je had toen nog niets kunnen leren. Niet hoe je aan wat eten kon raken, nog minder hoe je je kon verdedigen.

En toen kwam een lieve poezenvriendin in je leven. Zij nam je met veel warmte binnen, gaf je eten en drinken en zorgde voor je zoals je eigen moeder dat zou hebben gedaan. Helaas, lief klein juffertje, het kwaad was toen reeds geschied. Die enorme stress om zo jong op een harteloze manier van je moeder gescheiden te worden, maakte je ziek.

Je pleegmoeke heeft alles gedaan wat mogelijk was om je te redden maar jij, klein wolletje, zag het leven niet meer zitten. In de liefhebbende armen van je pleegmoeke ben je zachtjes heen gegaan...

Je was je moeder kwijt, je was het vertrouwen in mensen kwijt maar toch klein dapper juffertje ben je niet uit dit leven gestapt zonder de gedachte aan die ene vrouw, aan je beste vriendin : je pleegmoeke. Ongetwijfeld zal je bij je laatste ademstoot gedacht hebben : Een echte vriend is iemand die mij binnen neemt terwijl de rest van de wereld mij heeft buiten gezet.

We delen in het verdriet van je pleegmoeke.

Rust zacht klein engeltje, je blijft in onze gedachten leven...

Lieve mooie Bessy,

Je was een echte schat van een hond. Zeer sociaal, altijd goed geluimd en vooral zeer aanhankelijk aan je baasjes. 11 jaar lang was je een echt zonnetje in huis. Het afscheid heeft pijn gedaan maar we troosten ons met zoveel mooie herinneringen aan jou.

Rust zacht, lieve meid... je blijft in ons hart leven

Lieve Tifa,

Vanmiddag hebben we jou met erg veel spijt moeten laten inslapen. Je was slechts 7 jaar oud en we waren dan ook niet voorbereid op je heengaan. Je werd geveld door een erg agressieve leverkanker die slechts de laatste weken is beginnen woekeren en je eetlust bedierf. Enkele dagen daarvoor gingen we voor dit gebrek aan eetlust langs bij de dierenarts, met de stille hoop dat het enkel te maken had met het feit dat we enkele weken terug twee poesjes adopteerden en dit met wat vitamines of wat andere medicijntjes kon verholpen worden.

Dat was het dus niet… Gisteren werd een x-ray-foto genomen en bleek dat er een lichaamsvreemd gezwel tussen je lever en milt zat. Zo het gezwel enkel op de milt zat, kon dit mogelijks nog zonder veel erg operatief verwijderd maar vandaag bleek dus dat het om de lever ging. Alle hoop op herstel was meteen vervlogen en om je geen nodeloze pijn te laten afzien, beslisten we samen om jou te laten inslapen…

Iedereen heeft wel zo zijn eigen herinneringen aan Tifa, laat de mooie voortleven ...

Nooit meer liksjes van onze Tifa

In december 1997 na rijp beraad ( 4 hondjes op een flat is toch niet niets ), hadden we besloten om Melody te adopteren. Ze was toen voor de 2de maal in het asiel en op dat ogenblik reeds 12 jaar. De eerste maal kwam ze binnen omdat haar baasje overleden was, de 2de maal omdat de persoon die haar adopteerde zwanger was en de combinatie baby-hond niet zag zitten.

Bij de adoptie liet de dierenarts ons goed verstaan dat we een oudje adopteerden. Hij zei ons letterlijk "dit is een heel oud hondje, je moet wel begrijpen dat ze niet lang meer zal leven". Ruim zes en een half jaar is Melodieke bij ons mogen blijven en dit in perfecte gezondheid tot voor enkele maanden.

Ze hield van lange wandelingen waarbij ze het liefst achter konijntjes aan liep. Een poosje geleden was ze nog op verlof samen met ons in de Belgische Ardennen en ze heeft nog aan alle wandelingen met onze roedel deelgenomen. Ze begon symptomen van ouderdoms-seniliteit te vertonen maar dankzij aangepaste medicatie was ook dat snel onder controle.

Ze kreeg echter een heel zware trombose, is in coma geraakt, haar longen hebben het laten afweten en met pijn in het hart hebben we haar moeten laten inslapen.

Melodieke zal altijd in ons hart blijven verder leven als het kranig oudje dat dankzij haar gemakkelijk karakter de deur heeft opengezet voor de adoptie van meerdere seniorkes. We moeten aanvaarden dat "old little dog die". Immens veel mooie herinneringen koesteren wij aan deze goedgeluimde kranige meid. Lieve schat, je was ons zonnetje in huis. Dank je "Muisje" voor de mooie tijd samen.